donderdag 6 juni 2013

Naar Kings Canyon NP

5 juni


We staan om zeven uur op. Het valt mee met de spierpijn. Wat zijn we toch een sportief stel. We smeren wat boterhammen en nemen die samen met de laptop mee naar het paviljoen van Camp Curry waar we een plekje vinden op de veranda. Theoretisch zou je daar 24 uur per dag internet hebben maar in de praktijk is het tot nu toe 24 uur per dag geen internet. Maar wonder boven wonder hebben we nu zowaar verbinding. De dochters in Holland hebben onze laatste mailtjes nog niet beantwoord. Waarschijnlijk te druk met studeren. We kijken vervolgens nog even op google maps om te zien hoe lang het rijden is naar Kings Canyon, onze eindbestemming van vandaag. Dan gaan we terug naar de kamer. We pakken alle rotzooi weer in de auto en checken uit.

We laten de auto nog wel even staan want we willen nog de Mist Trail lopen tot aan de voet van de Vernal Falls. Vanwege het dreigende onweer hebben we dit eergisteren niet kunnen doen. Als we bij de shuttlebushalte bij Camp Curry komen, is de halte verdacht leeg. Meestal een teken dat de shuttlebus net geweest is. Omdat op dit tijdstip van de dag (negen uur) de bussen om de twintig minuten rijden, stelt Marianne voor om niet op de volgende bus te wachten maar om maar naar de trailhead van de Mist Trail bij Happy Isles te lopen - alsof we gisteren al niet genoeg hebben gelopen. Het is een kwartiertje lopen en dan zijn we volgens Marianne er eerder dan dat we op de bus wachten. Waarom luister ik ook naar haar want onderweg worden we niet ingehaald door één bus maar zelfs door twee bussen. Blijkbaar reden ze toch al vaker dan het schema aangaf.

Maar goed, na inderdaad een kwartiertje lopen staan we bij het begin van de Mist Trail. Na nog een half uurtje lopen, staan we op de brug waar je het eerste uitzicht hebt op de Vernal Fall. Dit eerste deel van de trail is niet het meest leuke deel van de trail. Het is steil en daardoor vermoeiend lopen. Het tweede deel, dat van de brug tot het begin van de trappen is lang niet zo steil meer. Aangekomen bij de stenen trappen lopen we een deel van de trappen op tot de plek waar je vol zicht hebt op de waterval. Het is een prachtig gezicht en de spetterende waterdruppels van de waterval geven de nodige verkoeling. Daarna dalen we voorzichtig de traptreden weer af - slippery when wet - en lopen terug richting brug. Halverwege de trappen en de brug stappen we even de trail af; via een klein paadje kan je daar op een rotsplateau komen vanaf waar je mooie foto's van de Vernal Fall kan maken.
 




We gaan daarna weer terug naar Camp Curry - met de shuttlebus uiteraard - en rijden daarna weg uit Yosemite Valley. Als we de vallei uitrijden, stoppen we onderweg nog even in de buurt van El Capitan om wat foto's te maken van de Merced River met een meadow en Bridalveil Falls op de achtergrond.



We nemen de 41 en rijden richting de Mariposa Grove. Ons oorspronkelijk plan was om deze ook te bezoeken maar als we bij de ingang aankomen mogen we niet verder. De parkeerplaats is vol. We moeten zes mijl terug rijden naar Wawona en dan de shuttlebus te pakken. Daar hebben we geen zin in. Ook al zien we vijf auto's achter elkaar de Grove uit komen rijden, we mogen er niet in. De man bij het hek heeft nog geen officiële toestemming om weer auto's door te laten, ook al staat er een beroemd sequoiaboomkenner voor het hek. We laten daarom de grove maar zitten; we zijn er al eens eerder geweest en bovendien zijn we op weg naar Kings Canyon en Sequoia NP waar nog grotere sequoia's staan. Via Fresno waar we in tegenstelling tot de vorige keer nergens een afslag richting een MacDonalds zien - die we als lunchstop hadden gepland; mede om even te internetten en het verslag op te laden ; maar dat gaat dus niet door - rijden we naar Kings Canyon.

Omdat we niet naar de Mariposa Grove zijn geweest, hebben we tijd voor de Big Stump Trail in Kings Canyon NP. Dit is een trail die voert langs heel dikke maar erg kleine sequoia's, oftewel de achtergebleven stammen van omgezaagde sequoia's. Zo omstreeks 1870-1880 zag men in sequoia's vooral iets wat omgezaagd moest worden en in deze grove zijn daar nog veel restanten van te zien. De trail begint bij de Big Stump Picknickplaats waar we vanwege het missen van de McDonalds in Fresno maar zelf een lunch maken en opeten. Daarna lopen we de trail, waarmee we ongeveer een uurtje kwijt zijn. Als we halverwege zijn, slaakt Marianne opeens een gil. Vlak naast het pad ligt een slang. Hij is ongeveer een halve meter lang en zwart-wit. Nu is er een Engels ezelsbruggetje om te onthouden welke slangen dodelijk kunnen zijn en welke niet. Maar als je zo'n ezelsbruggetje niet onthoudt dan heb je natuurlijk niks aan het ezelsbruggetje. Ik weet nog dat het begint met "Red next to Yellow can kill a fellow" maar hoe het verder gaat weet ik niet meer. Voorzichtig lopen we ruim om de slang heen en vervolgen daarna de trail.



Echt heel interessant is het niet allemaal. Om met Ronald Reagan te spreken - die zei ooit eens: have you seen one tree, then you have seen them all; niet echt een bomenliefhebber - geldt hier het gezegde "Heb je één stomp gezien, dan heb je ze allemaal gezien". De meest interessante stomp is de Mark Twain Stomp. Dat is echt een grote stomp. Er staat zelfs een trapje bij waarmee je op de stomp kan komen. Wat ook wel leuk is om te zien, zijn een aantal restanten van zaagselhopen, die hier al zo'n 140 jaar liggen.





Op de terugweg komen we weer langs de slang. Hij ligt nu zelfs nog wat dichter bij het pad. Als Marianne op een takje stapt wat krakend door midden breekt, schiet hij weg. Gelukkig richting de bosjes en niet richting ons. Later in onze lodgekamer zien we - ik had een plattegrondje van de trail meegenomen - dat we niet hadden moeten teruglopen maar na de Mark Twain stump nog hadden moeten doorlopen. De trail komt dan uit bij de weg, steekt die over en loopt dan via die kant en nog wat meer stompen weer naar de parkeerplaats. Misschien is het handiger als ik dat soort dingen in het vervolg vooraf bestudeer in plaats van achteraf.

We rijden na de Big Stump Trail verder door de Kings Canyon richting onze lodge in de Cedar Grove. De Kings Canyon is een prachtige canyon. Eerst rijden we heel hoog met mooie uitzichten, daarna dalen we af totdat we naast de Kings River rijden. De Canyon schijnt dieper te zijn dan de Grand Canyon (8000 feet om 5000 feet) maar dat komt omdat ze meten vanaf de top van een berg die een deel van de canyonwand vormt. We hebben toch niet echt het gevoel dat we dieper zitten dan op de bodem van de Grand Canyon.


Onderweg bij Kings Lodge zien we de oudst werkende benzinepomp van Amerika. Hij stamt uit de jaren dertig van de vorige eeuw. Hij doet het nog steeds maar je mag er niet zelf tanken. Het is een soort toeristische attractiepleister geworden. Als we verder rijden zien we heel veel yucca's op de berghellingen en langs de kant van de weg staan. Sommigen zijn wel drie meter hoog.




Om half zeven komen we bij onze lodge aan, de Cedar Grove Lodge.

We zijn net op tijd; alles -restaurant, winkel en receptie - sluit om 7 uur. We hebben een prachtig plekje met picknicktafel aan de rivier.




Overnachting: Cedar Grove Lodge

Geen opmerkingen:

Een reactie posten