woensdag 22 mei 2013

Voldoende strooizand

19 mei

Om kwart over vijf staan we al op. Ja, ja, het is echt vakantie. We smeren wat boterhammen en rijden even later het park in. We willen vandaag de High Dune beklimmen en dat het liefst doen bij zonsopkomst, zodat we de zon over de duinen zien opkomen. Om kwart voor zes komen we bij de duinen aan en waden we door de Medano River naar de zandberg toe. Gelukkig zijn onze wandelschoenen waterdicht.

Het is er nog niet druk. We zien een groepje fotografen staan, die waarschijnlijk wachten op de zonsopkomst. Verder nog een paar mensen die ook richting duinen vertrekken. Vol goede moed beginnen we aan onze tocht.





Het lopen door het zand gaat in het begin nog gemakkelijk - het zand is daar nog vrij hard - maar hogerop gaat het lastiger. Daar zak je veel sneller weg . Het beste is om op de randen van de zandheuvels te lopen. Opvallend is dat de wind haast alle sporen van gisteren heeft weggeblazen. Dat is mooi voor de foto's, maar het nadeel is dat we nu zelf de route moeten zien te bepalen. Dat valt niet altijd mee. Soms heb je een duin beklommen en als je dan boven bent zie je dat je weer moet dalen. Ook zijn sommige stukken te steil. Het kiezen van de juiste route valt dan ook niet mee.





We besluiten om zigzaggend over de rand van de duinen omhoog te lopen. Op een gegeven moment worden we ingehaald door een jong Amerikaans stel. Hij heeft een slee op de rug om straks omlaag te glijden. Zij zijn ook weg naar de High Dune en klimmen veel harder dan wij. Dat is mooi, want nadat ze ons gepasseerd zijn, kunnen we gebruik maken van niet alleen hun voetsporen - dat loopt veel makkelijker - maar ook van hun " gidswerk". Ze lopen snel op ons uit, maar dat komt mede omdat wij vaak stil blijven staan om foto's te maken. Dat we op zuke momenten ook even kunnen uitrusten van de klim is mooi meegenomen. Hoe hoger je komt hoe mooier het uitzicht op de duinen wordt. Ook de opkomende zon geeft mooie schaduwen over de randen van de duinen.



Om acht uur bereiken wij de top. Het Amerikaans stel is doorgelopen naar andere duinen verderop en wij zitten moederziel alleen boven op de High Dune. We hadden gedacht dat het er wel druk zou zijn, maar niet dus. Geen mens in de buurt. De dichtsbijzijnde klimmers hebben nog zeker een half uur te gaan om hier ook te geraken.






Het is werkelijk schitterend bovenop. Je hebt een prachtig 360 graden uitzicht over de duinen. Zittende op de duin eten we onze boterhammetjes op en na een kwartiertje van het uitzicht genoten te hebben, besluiten om weer naar beneden af te halen. Het eerste deel volgen we onze voetsporen maar omdat we niet twee keer dezelfde route willen lopen, kiezen we op een gegeven moment voor een andere richel om omlaag te lopen.



Dat omlaag lopen gaat overigens super gemakkelijk, mits je wel op de richels blijft lopen. Doe je dat niet, dan beland je soms in een duinkom en moet je weer tegen de wand opklimmen.  We zien nergens andere voetsporen, alleen wat sporen van dieren. Wonder boven wonder leven er toch wat beesten in deze zandbak, zoals dit beestje met tijgerstrepen dat we onderweg zagen.


We nemen wat te veel richels naar rechts en als we weer helemaal beneden staan, blijkt dat we te ver zijn afgedwaald en moeten we een stuk terug naar de parkeerplaats lopen. Een geluk bij een ongeluk, want daardoor zien we een merkwaardig fenomeen. We zien namelijk het einde van de rivier! Die is niet krachtig genoeg om verder door te stromen, maar droogt hier op.




Als we terug bij de auto zijn, rijden we even langs het visitor center. Daarna rijden we door naar onze lodge. Voordat we uitchecken, nemen we een frisse duik in het overdekte zwembad van de lodge. Er hangt een bordje waarop staat "Welcome to our OOL. Notice there is no P in it, please keep it that way."

Na een echt ontbijt met gebakken eieren bij "de snackbar", gaan we op weg richting Durango - Silverton. We hebben voor vandaag nog niks geboekt. We kijken wel hoe ver we komen. Bij Alamosa rijden we over de Rio Grande, een bekende naam uit het verleden van het wilde westen. Daarna is het richting de bergen. Hoe hoger we komen hoe kouder het wordt. Als we bij de Wolfcreek pass (10.850 feet hoog) de Continental Divide oversteken, is het volgens de buitenthermometer van onze auto nog maar 2 graden Celsius. En niet alleen dat, het begint zelfs licht te sneeuwen! Nou ja, strooizand genoeg bij Great Sand Dunes. Als we weer dalen, stopt het gelukkig met sneeuwen en stijgt de temperatuur ook al weer snel.


Het sneeuwt!
In Durango bezoeken we het spoormuseum dat zich bij het station bevindt waar vandaan de stoomtrein naar Silverton vertrekt. We bekijken er de geschiedenis van de trein.







Daarna lopen we even door het dorp. Omdat het nog redelijk vroeg is, besluiten we door te rijden naar Silverton. Dat scheelt morgen dan weer een uurtje rijden. Vlak buiten Durango komen we de stoomtrein tegen die op de terugweg is naar Durango . Als de stoomtrein gepasseerd is, zien we dat op zo'n 100 meter achter de trein een heel klein voertuigje rijdt. Wat die doet -verloren passagiers oppikken? -, geen flauw idee, maar het is een heel grappig gezicht.

Als we in Silverton aankomen, zoeken we een motel op. We hadden van te voren een paar mogelijkheden uitgezocht. De eerste die we bedacht hadden bleek dicht te zijn, maar de tweede was wel open. Voor 58 dollar (met AAA-korting) hebben we een kamer bij het Triangle Motel, gerund door Bill en Cindy. De eigenaar blijkt een aardig iemand te zijn. Als we informeren naar de weg naar Animas Forks, een spookstadje in de buurt, zegt hij dat we dat de volgende ochtend bij het ontbijt maar aan zijn vrouw moeten vragen. Op zijn aanraden gaan we naar The Brown Bear voor ons avondeten. Het is een goede tip want het eten smaakt er prima en is ook nog eens goedkoop. We lopen ook nog even door Silverton heen. Het begint er te sneeuwen.

Silverton vanaf de 550

de Brown Bear








Het sneeuwt in Silverton



Overnachting: Triangle Motel

5 opmerkingen:

  1. Wat een schitterende foto's!!! Onwaarschijnlijk, zoveel schoonheid....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtige foto's inderdaad, in september gaan wij "even" de duinen beklimmen. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hilarisch die opmerking over het zwembad!! ;-)
    Geniet van jullie verslag op deze stille zaterdagavond. Ik waan me even op reis, heerlijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Willemijn Beelen31 mei 2013 om 09:29

    Wow!! Echt blij zou ik geloof ik niet worden van sneeuw, maar dit klinkt wel echt super en erg mooie foto's!

    BeantwoordenVerwijderen